អាល
( កិ. ) ដាក់ដែកក្ដៅប្រមៀលស្រាលៗពីលើ : អាលដំបៅលេច ។ អ៊ុតស្លឹកម្លូស្រស់ដោយកញ្ចប់ដីខ្សាច់ក្ដៅ ឲ្យស្លោកក្រៀម សម្រាប់ទុកប្រើការបានយូរ : អាលស្លឹកម្លូ ។ ម្លូអាល ស្លឹកម្លូដែលក្រៀមដោយអាល (មើលក្នុងពាក្យ រោល ១ កិ. និង អុជ ផង) ។
( និ. ) ពាក្យសម្រាប់ប្រើបានតែជាមួយនឹងពាក្យ បដិសេធថា កុំ គឺត្រូវមានពាក្យ កុំ នៅពីខាងដើមបន្ទាប់ ទើបប្រើបាន, មានសេចក្ដីថា “ឈប់, បង្អង់, រង់, កុំប្រញាប់” : កុំអាលសិន បង្អង់សិន; កុំអាលទៅ កុំប្រញាប់ទៅ ។ ព. សុ. ការអ្វីមិនទាន់ប្រាកដ កុំអាលហើបមាត់ថា ។ ពុ. ទ. បុ. ឃ្លានកុំអាលស៊ី ។ មានកុំអាលអរ ក្រកុំអាលភ័យ។ ព. សុ. ថា : ការអ្វីមិនទាន់កើត កុំអាលរហើតពោលអួតមុន ។ មួយយ៉ាងថា : មិនទាន់សម្រេចកុំអាលពោលអួត ក្រែងគេព្រួតបំផ្លាញបង់ ។ មួយយ៉ាងទៀតថា : អាថ៌កំបាំង កុំចេញអួត ក្រែងគេប្រកួតមិនឲ្យសម្រេច ។