អាវុសោ
បា.; សំ. ( និ. ) (អាយុឞ្មន៑ ឬ អាយុឞ្មន៑្ត) អាលបននិបាត មានសេចក្ដីថា “អ្នកមានអាយុ” (ដូចគ្នានឹង អាយុស្មន្ត, អាយស្មន្ត, អាយស្មា ដែរ); សម្រាប់ភិក្ខុចាស់វស្សានិយាយទៅរកភិក្ខុខ្ចីវស្សាជាង ឬនិយាយទៅរកសាមណេរ (ប្រើបានទាំង ឯក, ទាំង ពហុ.) : និមន្តទៅណាអាវុសោ ?, និមន្តឆាន់ទៅអាវុសោ !; នែអាវុសោ, ការនេះមិនមែនជាភារៈរបស់លោករាល់គ្នាទេ (ព. វិ. ពុ.) ។ បព្វជិតនិយាយទៅរកគ្រហស្ថជាសាធារណជនឬដែលស្និទ្ធស្នាលថា អាវុសោ ក៏បាន : អាវុសោ អ្នកបានសមាទានសីលហើយឬ ? (ព. ទេ.) ។