អៀង
( កិ. ) ផ្អៀង ។ ពាក្យទំយើនិយាយទៅរកកូនតូចដោយថ្នម : កូនម៉ែ នាងអៀងទៅកូន !
( ន. ) អាហារថ្មីដែលសត្វតិណភក្ខរើមកទំពាម្តងទៀតឲ្យល្អិតហើយលេបទៅវិញ : គោរើអៀង, គោទំពាអៀង ។ សត្វរើអៀង ឬ សត្វទំពាអៀង សត្វដែលស៊ីតិណជាតិហើយដល់ពេលរើមកទំពាម្តងទៀតឲ្យល្អិតហើយលេបទៅវិញ : គោ, ក្របី... ជាពួកសត្វរើអៀង ។