ឥណ្ឌូស៊ីន
បារ. ( ន. ) (អ័ងដូស្ហ៊ីន៉ឺ : Indochine) ឈ្មោះភូមិប្រទេសមួយប៉ែកធំក្នុងទ្វីបអាស៊ីនៅត្រង់ចន្លោះប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រទេសចិន : ប្រទេសឥណ្ឌូស៊ីន, សម័យពីមុន មាន ៨ អន្លើគឺ ប្រទេសភូមា, ម៉ាលក្កា, សៀម, ខ្មែរ, កូស័ងស៊ីន, អណ្ណាម, តុងក័ង, លាវ ។ បើតាមកំណើតពាក្យនេះគួរប្រើជា ឥណ្ឌូចិន, ប៉ុន្តែខ្មែរធ្លាប់ប្រើជា ឥណ្ឌូស៊ីន ថ្នឹកមកយូរហើយ ។ សម័យតមក កូស័ងស៊ីនប្រែឈ្មោះជា វៀតណាមខាងត្បូង, អណ្ណាមជា វៀតណាមកណ្ដាល, តុងក័ងជាវៀតណាមខាងជើង ។ ក្នុងសម័យបុរាណព្រេងនាយហៅប្រទេសឥណ្ឌូស៊ីននេះ, ត្រង់ប៉ែកខាងលិចនិងប៉ែកកណ្តាល, ថា សុវណ្ណភូមិ “ផែនដីមាស, ប្រទេសមាស” ឬ “ជ្រោយមាស” : ក្នុងសតវត្សរ៍ទី ៣ នៃពុទ្ធសករាជ, ព្រះអរហន្តពីរអង្គគឺសោណត្ថេរ និង ឧត្ដរត្ថេរ បានមកប្រកាសពុទ្ធសាសនានៅសុវណ្ណភូមិ តាមព្រះរាជនិមន្តនៃព្រះបាទធម្មាសោក និងថេរបញ្ជានៃព្រះមហាមោគ្គល្លីបុត្តតិស្សត្ថេរ (មានសេចក្ដីពិស្តារនៅក្នុងពុទ្ធសាសនប្បវត្តិ) ។