ឧបកិច្ច
អ៊ុប៉ៈកិច បា.; សំ. ( ន. ) (ឧប “ចូលជិត” + កិច្ច “ការដែលត្រូវធ្វើ”; ឧប + ក្ឫត្យ) កិច្ចដែលត្រូវធ្វើភ្លាមៗ; កិច្ចផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្មែរប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ការបំប្លែងដំណើរ, បំប្លែងកិច្ច; ការបំបៀតបំបែរកិច្ច; ការនិយាយបញ្ឆៀងតម្រូវតាមដំណើរដែលត្រូវការ, ការធ្វើដោយសន្មតិ, សន្មតិតាមត្រូវការ” : ធ្វើឧបកិច្ចស្ទោះសំបកឈើធ្វើថ្នាំ ។ ប្រើជា កិ. ក៏មាន : មុននឹងជីកយកឫសឈើនុះ ត្រូវតែឧបកិច្ចសិន; និយាយឧបកិច្ចយកអ្នកតាធ្វើសម្លាញ់ (ព. កា. ប្រើជា ឧបក្រឹត្យ ក៏បាន) ព. កា. បញ្ជាក់ពាក្យ ឧបកិច្ច និងពាក្យ ឧបក្រឹត្យ ថា : ឧបកិច្ចនិងពាក្យឧបក្រឹត្យ អ្នកប្រើពេញចិត្តប្រើពាក្យណា ទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នា ចង់ប្រើពាក្យណាក៏ប្រើចុះ ។