ឧបច្ឆេទក
អ៊ុបុ័ច-ឆេ-ទៈ កៈ សំ. បា. ( ន. ) អ្នកផ្តាច់បង់, អ្នកផ្តាច់ផ្តិល; អ្នកធ្វើឲ្យដាច់ស្រឡះ ។ ឧបច្ឆេទកកម្ម (ព. ពុ.) អកុសលកម្មពីព្រេងនាយដែលអន្ទោលជាប់តាមមកចេញមុខឲ្យផលផ្តាច់ជីវិត ។ ព. កា. ថា : រីឧបច្ឆេទកកម្ម រង់ចាំផ្តល់ផលផ្តាច់ជីវិត គឺទោសបាណាតិបាតពិត ដែលញ៉ាំងជីវិតគេឲ្យខ្លី ។ បាណាតិបាតកម្មកាច អាចផ្តាច់ជីវិតកូនក្មេងខ្ចី មិនឲ្យរស់យូរតើព្រោះអ្វី ? ព្រោះថ្វីដៃខ្លួនក្នុងបុព្វេ ។ វេវ. ឧបឃាតកកម្ម ។ ព. ផ្ទ. ឧបត្ថម្ភកកម្ម ។ ឧបច្ឆេទមរណៈ សេចក្ដីស្លាប់មុនកំណត់អាយុគឺ ស្លាប់ដោយឧបច្ឆេទកកម្មមកផ្តាច់អាយុ (ព. ពុ.។ ម. ព. ឧបឃាតកកម្ម ផង) ។