ឯកតោ
អេកៈ-- បា.; សំ. ( និ. ) (ឯកតស៑) ខាងម្ខាង, តែម្ខាង, ខាងម្នាក់; ជាមួយ, ជាមួយគ្នា, ដំណាលគ្នា ។ ព. ផ្ទ. ឧភតោ ។ ឯកតោគមន៍ (--គំ) ដំណើរទៅជាមួយគ្នា ។ ឯកតោគមនាគមន៍ (--គៈមៈនាគំ) ដំណើរទៅមកជាមួយគ្នាឬដំណាលគ្នា ។ ឯកតោធារ ដែលមានមុខតែម្ខាង : សស្រ្តាឯកតោធារ (ព. ផ្ទ. ឧភតោធារ) ។ ឯកតោសុទ្ធិ បរិសុទ្ធិតែខាងម្ខាង, បរិសុទ្ធិតែអ្នកម្ខាង : ត្រ័យសរណគមន៍សម្រាប់គ្រហស្ថជាឯកតោសុទ្ធិ (ព. ពុ. ។ ព. ផ្ទ. ឧភតោសុទ្ធិ) ។ល។