ឱដ្ឋជ

អោត-ឋៈជៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ឱដ្ឋជ; ឱឞ្ឋ្យ) អក្សរ​ដែល​មាន​សូរ​សំឡេង​កើត​ត្រង់​រឹម​បបូរ​មាត់ គឺ​មាន​សូរ​រះ​បបូរ​មាត់​ចេញ​មក, មាន ៧ តួ​គឺ ឧឩ, ប​ផ​ព​ភ​ម; រួម ប៉, ប៊ និង ហ្វ ត្រង់​ដែល​មាន​សូរ​សំឡេង​ជា F ដូច​ជា ហ្វឹក, ហ្វូង នេះ​ផង​ជា ១០ តួ (អក្សរ វ ជា ទន្តោដ្ឋជៈ មាន​សំឡេង​កើត​ត្រង់​ប្រទល់​ធ្មេញ​និង​រឹម​បបូ​រមាត់) ។ ឱដ្ឋជៈ សូរបបូរមាត់, labial, labiale សូរព្យញ្ជនៈ ដែលមានទីបន្លឺនៅបបូរមាត់គឺបបូរមាត់លើនិងបបូរមាត់ក្រោមប៉ះគ្នា។ ព្យញ្ជនៈសូរបបូរមាត់មាន: [p], [b], [m], ...។