ឱម!

ពីWiktionary

សំ. ( ន. ឬ ឧ. ) (ឱម៑) ពាក្យ​សង្ខេប​ជា​បទ​សន្ធិ​នៃ​អក្សរ ៣ តួ​គឺ អ ឧ. ម., អ + ឧ > ឱ + ម > ឱម ឬ ឱ្ម; អ. គឺ វិស្ណុ, ឧ. គឺ សិវៈ, ម. គឺ ព្រហ្ម; ជា​ត្រៃ​សរណៈ​របស់​ពួក​ព្រាហ្មណិក សម្រាប់​បញ្ចេញ​វចី​ភេទ​គោរព​ចំពោះ​ទេវតា​ស័ក្តិសិទ្ធិ ៣ អង្គគឺ ព្រះ​វិស្ណុ, ព្រះ​ឥសូរ, ព្រះ​ព្រហ្ម; ប្រើ​រៀង​ក្នុង​ខាង​ដើម​បទ​វេទ, មន្ត និង​សេចក្ដី​សូត្រ​ផ្សេង​ៗ ឬ​ប្រើ​ជា​ពាក្យ​បន្លឺ​សូម​ពរ​សូម​ជ័យ​ស្រី​សួស្ដី ឬ​ក៏​ប្រកាស​ជ័យ​ជម្នះ (ត្រូវ​គ្នា​នឹង​ពាក្យ ជយោ !) ក៏​មាន, ប្រើ​ជា​ពាក្យ​បន្លឺ​ទទួល​អំណរ (ត្រូវ​គ្នា​នឹង​បាក្យ សាធុ!) ក៏​មាន ។ ខ្មែរ​សម័យ​បុរាណ​ប្រើ​ជា ឱម! ឬ ឱ្ម ! តាម​បែប​ដើម, លុះ​ចំណេរ​កាល​ត​មក ច្រើន​ប្រើ​ក្លាយ​ជា ឩម (អូម), សម្រាប់​រៀង​ក្នុង​ខាង​ដើម​មន្ត​អាគម ។ ឱម > អាម ក៏​មាន; ខ្មែរ​ក្នុង​អបរ​សម័យ​ ច្រើន​ប្រើ អាម ជា​បរិវារ​សព្ទ​របស់ ឩម, និយាយ​ថា ឩមអាម (ម. ព. ឩម! និង អាម ទៀត​ផង) ។ ពួក​ពុទ្ធ​សាសនិក​ក្នុង​អបរ​សម័យ​រៀង​មក​ដល់​បច្ចុប្បន្ន​នេះ យក​ពាក្យ ឱម ! មក​ប្រើ​ជា រត្ន​ត្រ័យ​សង្ខេប គឺ អ. ឧ. ម. ដូច​បែប​ដើម​ដែរ ប៉ុន្តែ​សំដៅ​សេចក្ដី​ថា អ. គឺ អរហំ​សម្មា-សម្ពុទ្ធ, ឧ. គឺ ឧត្ដម​ធម៌, ម. គឺ មហា​សង្ឃ (ព្រះ​ពុទ្ធ, ព្រះ​ធម៌, ព្រះ​សង្ឃ); នមស្ការ​ថា នមោ ឱមស្ស ! សូម​នមស្ការ​ចំពោះ អ. ឧ. ម. គឺ ព្រះ​ពុទ្ធ ព្រះ​ធម៌ ព្រះ​សង្ឃ ! ឬ​ថា នមោ ឱម​រតនត្តយស្ស ! សូម​នមស្ការ​ចំពោះ អ. ឧ. ម. រត្ន​ត្រ័យ​គឺ ព្រះ​ពុទ្ធ ព្រះ​ធម៌ ព្រះ​សង្ឃ ! ។