ឧបាសក
សំ.),(បា.)(អ៊ុបាសក់) អ្នកអង្គុយជិតឲ្យប្រើប្រាស់, អ្នកបម្រើ, អ្នកប្រជិតប្រជីបម្រើបម្រាស់, សិស្សសាសនា ។ ព. ពុ. អ្នកដល់ព្រះរត្នត្រ័យជាទី ពឹង ឬ ជាទីរឭក គឺ គ្រហស្ថ ដែលចូលកាន់ពុទ្ធសាសនាស៊ប់ ហើយកាន់សីលធម៌ខ្ជាប់ខ្ជួនតាមច្បាប់សម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកជនជាគ្រហស្ថ (ខ្មែរហៅកាត់ខ្លីថា បាសក សំដៅសេចក្ដីថា “គ្រហស្ថ”; បើស្ត្រីជា ឧបាសិកា, ហៅកាត់ខ្លីថា សិកា “គ្រហស្ថស្រី”) ព. ពុ. បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ . អ. ថ. អ៊ុប៉ាសៈកៈ, ដូចជា ឧបាសកគុណ : គុណធម៌សម្រាប់ឧបាសក ឬ របស់ឧបាសក ។ ឧបាសកប្បដិបត្តិ ឬ ឧបាសកប្រតិបត្តិ : ប្រតិបត្តិរបស់ឧបាសក ។ ឧបាសកភាព : ភាពជាឧបាសក ។ ឧបាសកសម្បត្តិ ឬ ឧបាសកសម្បទា : ការបរិបូណ៌ដោយឧបាសកគុណ ។ ឧបាសកសីល : សីលសម្រាប់ឧបាសក គឺនិច្ចសីល, ឧបោសថសីល ឬ អតិរេកសីល (សីល ៥, សីល ៨ ឬ សីល ១០) (ព. កា.) : ឧបាសកផ្ទុយគ្នាពីទាយក ដែលគ្រាន់តែជក់ចិត្តឲ្យទាន ប៉ុន្តែគេអាចហៅរួមបាន បាសកទាយកទាយិកា ។ ព្រោះសុទ្ធតែពួកសប្បុរស មានចិត្តស្រស់បស់ឆ្ពោះសាស្នា កាន់សីលឲ្យទានរួបរួមគ្នា សាមគ្គីសមគ្គាបង្កើតសុខ ។