ថេរៈ
ថេរ៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (ថេរ; ស្ថវិរ) ដែលមានអាយុច្រើន, ចាស់, មាំមួន (មិនសូវប្រើ, ច្រើនប្រើតែក្នុងប្រយោគភាសាបាលី) ។
ថេរ៉ៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ថេរ; ស្ថវិរ) ភិក្ខុអ្នកមានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន គឺភិក្ខុដែលបួសបានយូរឆ្នាំហើយ យ៉ាងតិចពីត្រឹម ១០ ឆ្នាំឡើងទៅ ហៅថា បួសបាន ១០ វស្សាហើយ : គួរគោរពព្រះថេរៈ, ព្រះថេរៈនិមន្តមក ។ បើភិក្ខុនី ហៅថា ថេរី ។