ទុព្ភាសិត
ខ្មែរ[កែប្រែ]
ទុប-ភា-- បា.; សំ. ( ន. ឬ គុ. ) (ទុភ៌ាសិត) សំដីអាក្រក់, ពាក្យគំរោះគំរើយ : កុំគប្បីពោលនូវទុព្ភាសិត; កុំថាឡើយដល់មនុស្ស សូម្បីតែតិរច្ឆានក៏រមែងមិនគាប់ចិត្តចំពោះទុព្ភាសិតដែរ ។ ឈ្មោះអាបត្តិពួកមួយ (ក្នុងអាបត្តិ ៧ កង) ជាទោសសម្រាប់បព្វជិតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា : អាបត្តិទុព្ភាសិត ឬ ទុព្ភាសិតាបត្តិ ។ សូមអានអំពី ទុក្កដ ថុល្លច្ច័យ បាចិត្តិយៈ បាដិទេសនីយៈ បារាជិក សង្ឃាទិសេស និង អាបត្តិ ផង ។