ទោចម្កុដ
ភិនភាគ៖ ទោចម្កុដមានលក្ខណៈងាយស្រួលក្នុងការកត់សម្គាល់ថាជាទោចញី ឬទោចឈ្មោលដោយធ្វើការសម្គាល់ទោចញីមានពណ៌ស និងមានកតឹបក្បាល និងទ្រូងមានពណ៌ខ្មៅ រីឯឈ្មោលមានពណ៌ខ្មៅ នៅពេលវាមានអាយុ៣-៤ឆ្នាំ លើកលែងតែដៃ ជើង និងរោមជុំវិញ ប្រដាប់បន្តពូជមានពណ៌ស។ ផ្ទៃមុខទោចញី និងឈ្មោលមានពណ៌ខ្មៅ និងមានរោមពណ៌ស ដុះព័ទ្ធជុំវិញមុខរហូតដល់ត្រចៀកដូចគ្នា។ ចំណែកឯកូន ទើបកើតមានពណ៌ប្រផះស្រាល។ នៅពេលវាអាយុ៣-៤ខែ មានដុះចេញនូវដុំខ្មៅពីរដុំដែលនៅលើក្បាលរាងដូចម្កុដ និងដុំមួយទៀតនៅលើទ្រូង។ ទោចញីប្រែពណ៌នៅពេលមានអាយុបាន ២ ឬ ៣ឆ្នាំ ហើយក្រោយមកប្រែពណ៌ទៅជាត្នោតភ្លឺវិញនៅពេលវាពេញវ័យដោយមានដុំខ្មៅរាងត្រីកោណលើទ្រូង និងម្កុដពណ៌ខ្មៅលើក្បាល។ ទោចម្កុដមានដៃវែងៗ និងគ្មានកន្ទុយទេ។
ជីវសាស្ត្រ៖ ទោចម្កុដត្រូវបានគេប្រទេះឃើញនៅព្រៃស្រោង និងព្រៃពាក់កណ្តាលស្រោង។ ជាធម្មតាវារស់នៅជាក្រុមតូចៗពី ២-៥ក្បាលរួមមានមេ បា និង កូន។ ពួកវាចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងនៅលើដើមឈើខ្ពស់ៗ ហើយជារឿយៗវាតែងតែហក់លោតពីមែកឈើមួយទៅមែកឈើមួយនៅពេលព្រឹក។ អាហាររបស់វារួមមាន ផ្លែឈើ គ្រប់ប្រភេទស្លឹកឈើ ផ្កា និងសត្វល្អិត។ ទោចញីបង្កើតកូនម្តងបានតែមួយគត់បន្ទាប់ពីពពោះរយៈពេល ២១០ថ្ងៃ។ ចន្លោះកូនពីមួយទៅមួយគឺ២-៣ឆ្នាំ។ ទោចម្កុដញី និងឈ្មោលចូលចិត្តបន្លឺសម្លេងស្ទើរព្រមៗគ្នានៃក្រុមនីមួយៗរបស់វាដើម្បីគ្រប់គ្រងដែនព្រៃរៀងៗខ្លួន។ ការបន្លឺសម្លេងអាចមានចន្លោះពីម៉ោង៩-១១ព្រឹក និងរយៈចំងាយលឺពី១-២ គ.ម។
រប៉ាយរស់នៅ៖ ទោចម្កុដមានវត្តមាននៅភាគខាងជើង និងនិរតីនៃប្រទេសកម្ពុជា (ខាងលិចទន្លេមេគង្គ) នៅភាគខាងកើតប្រទេសថៃ និងខាងត្បូងឈៀងខាងលិចប្រទេសឡាវ។
ស្ថានភាពអភិរក្ស៖ វាជាប្រភេទសត្វមានដោយកម្រ។ ប្រភេទនេះត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជីក្រហម IUCN (VU) ជាប្រភេទងាយរងគ្រោះថ្នាក់លើពិភពលោក និងត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ក្នុង ឧបសម្ព័ន្ធ ១ នៃអនុសញ្ញា CITES។ ប្រភេទនេះកំពុងរងគ្រោះដោយការបរបាញ់ ទាក់ចាប់ ការបាត់បង់ទីជម្រក និងធ្វើអាជីវកម្ម