ប្រទក្សិណ
ប្រទ័ក-សិន សំ.; បា. ( ន. ) (បទក្ខិណ) ការសម្ដែងសេចក្ដីគោរពឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយដើរព័ទ្ធជុំវិញបុគ្គលឬវត្ថុអ្វីៗ ឲ្យបុគ្គលឬវត្ថុនោះនៅជាខាងស្ដាំដៃ : ធ្វើប្រទក្សិណវិហារ ៣ ជុំ...។ ប្រើជា កិ. វិ. ក៏បាន : ដើរប្រទក្សិណ; កាលដែលជូជក់គាត់រៀបនឹងចេញពីផ្ទះគាត់បានដើរប្រទក្សិណផ្ទះនិងនាងអមិតតាបនាបីៗជុំហើយទើបគាត់ចេញទៅ... (ម. កណ្ឌជូជក) ។