រជនី
រៈជៈ-- សំ. បា. ( ន. ) រាត្រី (យប់) ។ រជនីករ ព្រះចន្ទ ។ រជនីចរ បិសាចដែលត្រាច់តែក្នុងវេលាយប់, ព្រាយហោះ; ព្រះចន្រ្ទ; ផ្កាយ; ចោរ; អ្នកដើរល្បាត ក្នុងវេលាយប់; សត្វដែលចេញរកស៊ីតែក្នុងវេលាយប់ (សត្វរត្តិចរ) ។ រជនីជល (--ជល់) ទឹកសន្សើម ។ រជនីមុខ ពេលព្រលប់, ក្បាលព្រលប់ (ពាក្យទាំងនេះសុទ្ធតែសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ។