វិកល
--កៈល៉ៈ ឬ--កល់ សំ. បា. ( គុ. ) ដែលខ្វះខាត, មិនគ្រប់គ្រាន់; ពិការ : មនុស្សវិកល; វិកលភ្នែកម្ខាង (ខ្វាក់ម្ខាង); វិកលចក្ខុ ឬ ចក្ខុវិកល ខ្វាក់ភ្នែក; វិកលចរិត ខូចចរិត (ភ្លីភ្លើ, ឆ្កួត) ។ល។ ន. ដំណើរខ្វះខាត; ដំណើរពិការ ។ វិកលភាព ដូចគ្នានឹង វិកល្យ ។