វិម្ហយៈ
វិម-ហៈយៈ បា.; សំ. ( ន. ) (វិម្ហយ; វិស្មយ) សេចក្ដីអស្ចារ្យ, ហេតុឬដំណើរដែលគួរឲ្យលាន់មាត់ស្ងើច; សេចក្ដីរីករាយ; តម្រេក; សេចក្ដីស្រឡាញ់, ស្នេហា (ពិស្ម័យ ឬ ពិសម័យ) ។ វិម្ហយត្ថនិបាត (វិម-ហៈយុ័ត-ថៈ--) និបាតសព្ទប្រាប់សេចក្ដីអស្ចារ្យ, ដូចជា យីអើ ! , អើហ្ន៎ ! ... ។ វិម្ហ័យ