វិវេក
សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដីស្ងាត់; ការស្ងាត់ចាកអារម្មណ៍សៅហ្មង; ការពិចារណាឃើញសេចក្ដីពិត ។ គុ. ស្ងាត់ ។ វិវេកដ្ឋាន ឬ--ស្ថាន ឋានស្ងាត់ ។ វិវេកភាព (--កៈ-ភាប) ភាវៈស្ងាត់ ។ វិវេការម្មណ៍ (បា. < វិវេក + អារម្មណ) អារម្មណ៍ស្ងាត់ (ចាកសេចក្ដីសៅហ្មង) ។ (ព. ពុ.) : កាយវិវេក (--យ៉ៈ--) សេចក្ដីស្ងាត់កាយ; ចិត្តវិវេក (ចិត-តៈ--) សេចក្តីស្ងាត់ចិត្ត; ឧបធិវិវេក (អ៊ុ-ប៉ៈ-ធិ--) សេចក្ដីស្ងាត់កិលេស ។