វិហារៈ
--ហារៈ សំ. បា. ( ន. ) (វិហារ) ការនៅ, ការនៅដោយសប្បាយ; ការដើរលេង, ការដើរកំសាន្តសប្បាយ; ការសម្រួលអារម្មណ៍ឲ្យគេចផុតចាកកង្វល់ ។ វិហារកីឡា ឬ--ក្រីឌា ល្បែងកំសាន្តចិត្ត, ការលេងកំសាន្តអារម្មណ៍ ។ វិហារដ្ឋាន, --ស្ថាន, --ទេស, --ភូមិ ទីសម្រាប់ឈប់សម្រាកកំសាន្តសប្បាយ (ដូចយ៉ាងទីសម្រាប់ពួកសិស្សឈប់សម្រាកកំសាន្តក្នុងចន្លោះម៉ោងរៀនជាដើម) ។ វិហារទិន ឬ វិស្សមទិន ថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ វិហារធម៌ ធម៌ឬសភាវៈជាទីសម្រាកចិត្ត; ឈាន, សមាបត្តិ ។ វិហារបព៌ត (--ហារៈបរពត់) ភ្នំសម្រាប់កំសាន្តសប្បាយ ។ វិហារមាស ឬ--កាល ឬក៏ វិហារោកាស (បា. វិហារ + ឱកាស) ខែឬពេល, ឧកាស ដែលឈប់សម្រាកមិនធ្វើការឬមិនចូលសាលារៀន (វិស្សមមាស, វិស្សមកាល, វិស្សមោកាស) ។ វិហារយាត្រា ការដើរលេងសប្បាយ, ការដើរលេងកំសាន្តចិត្ត ឬ រំហើយខ្លួន ។ វិហារវ័ន ព្រៃសម្រាប់កំសាន្តសប្បាយ, ឧទ្យាន ។ល។ ទិព្វវិហារ (ទិប-ពៈវិហ៊ា) ការនៅដូចជា ទេវតា ។ ផាសុវិហារ (--ហ៊ា) ការនៅសប្បាយ ។ ព្រហ្មវិហារ (ម. ព. នេះ) ។ សុខវិហារ (--ហ៊ា) ការនៅជាសុខ ។ល។