សាក
( កិ. ) ចម្លងយកបែបឲ្យដូចភាពដើម : សាកយកក្បាច់ប្រាសាទបន្ទាយស្រី ។ ល្បងមើលឲ្យដឹង, ពិសោធមើល : សាកមើលឲ្យដឹងសិន, យករបស់នុះមកសាកគ្នាមើល, ជាងសាកមាស ។
( កិ. ) កាត់សំបកមែកឈើក្រឡឹងជុំវិញប្រវែងប្រហែល១ ធ្នាប់ឬយ៉ាងវែងត្រឹម ២ធ្នាប់ (លៃតាមទំហំមែកឈើ) ហើយយកស្រកីដូងខ្ចោបដីក្តោបរុំព័ទ្ធជុំវិញ ចងរឹតចុងរបុំខាងក្រោមខាងលើឲ្យតឹងណែន, ចោះគូទបំពង់ស៊កកំណាត់សំពត់ដែលត្របាញ់ឲ្យចូល ដាក់ទឹកក្នុងបំពង់ចងបន្តោកពីលើ ឲ្យទឹកស្រក់មកលើរបុំដី ឲ្យដីសើមជានិច្ចកុំឲ្យស្ងួត, លុះដល់មែកឈើនោះដុះឫសចាក់ទម្លុះរបុំស្រកីដូងចេញមកក្រៅ ឃើញថាឫសនោះចាស់ល្មមកាត់បានហើយ អ្នកសាកត្រូវកាត់ផ្តាច់យកមកកប់នៅដីសើម, ត្រូវបំប៉នឲ្យដីនោះសើមជានិច្ច គឺផ្សាំឲ្យមែកសាករស់លាស់ស្រួលហើយសឹមយកទៅដាំ; ធ្វើបែបនេះហៅថា សាក គឺសាកមែកឈើឲ្យដុះឫស ។ មួយបែបផ្សេងទៀត បង្កប់មែកឬដើមឈើពួកខ្លះមានដើមម្លិះជាដើម ដែលងាយដុសឫសឲ្យកប់ទៅក្នុងដី លុះឈើនោះដុះឫសហើយ ក៏កាត់យកមកផ្សាំឬដាំសម្រេចតែម្ដង, ធ្វើបែបនេះក៏ហៅ សាក ដែរ (បារ. Marcotter) : សាកមែកល្មុត, សាកមែកសែដា, សាកដើមម្លិះលា... (ម. ព. បំបៅ និង ផ្សាំ ទៀតផង) ។
ស. ( ន. ) (សរសេរ ទ្រាក អ. ថ. សាក) រូប, រាង, រូបរាង នៃមនុស្សសត្វដែលស្លាប់ហើយ (ម. ព. តាយសាក ផង) ។ សាកខ្មោច រូបបុគ្គលស្លាប់ ។ សាកឆ្អឹង រាងឆ្អឹង ។ សាកសព រូបរាងសព ។ សាកអសុភ រូបអសុភ (រូបមនុស្សសត្វដែលស្លាប់ស្អុយ) ។