ស៊ុមទ្រុម

សំ.; បា. ( ន. ) (ទ្រុម; ទុម “ឈើ, ដើម​ឈើ”) ដើម​ឈើ, គុម្ពោត, ព្រៃ​ដែល​មាន​វល្លិ​រួប​រឹត​ទ្រុបទ្រុល​សុបប្រឡុប : ពួន​ក្នុង​ស៊ុមទ្រុម (ស. ប្រើ​ជា សុមទុម អ. ថ. ស៊ុមធុម) ។ ប្រើ​ជា គុ. ក៏​បាន : ឈើ​ស៊ុមទ្រុម, គុម្ពោត​ស៊ុមទ្រុម, ព្រៃ​ស៊ុមទ្រុម ។