អភូត
[ អៈភូត ] សំស្ក្រឹត ឬ បាលី ( គុ. ) ដែលមិនកើត, មិនមាន; ដែលមិនពិត, មិនមែន, ពុំប្រាកដ : ពាក្យអភូត: ពាក្យមិនពិត (ខ្មែរប្រើក្លាយជា ភូត “មិនពិត” : ពាក្យភូត, ភូតភរ) ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អានថា អៈភូតៈ, ដូចជា អភូតការណ៍ ឬ អភូតហេតុ: ការណ៍ឬហេតុមិនពិត ។ អភូតបុព្វ: ដែលមិនធ្លាប់មាន, មិនដែលមាន ។ អភូតវាចា ឬ អភូតវាទ: សម្ដីមិនពិត ។ អភូតវាទិន ឬ អភូតវាទី: អ្នកដែលច្រើនតែនិយាយពាក្យមិនពិត (បើស្ត្រីជា អភូតវាទិនី) ។ល។ សូមអានពាក្យ អព្ភូត បាតុភូត ភូត ផង ។