អ័ក្ស

ពីWiktionary

អាក់ សំ.; បា. ( ន. ) (អក្ស; អក្ខ “ស្នួល; ភ្លៅ (មាន​ភ្លៅ​រទេះ​ជាដើម)” គ្រឿង​ប្រដាប់​របស់​ខ្មែរ​មួយ​ប្រភេទ ធ្វើ​ដោយ​ឈើ​ខ្លឹម មាន​កាំ, មាន​របារ ខាង​ខ្នង មាន​សណ្ឋាន​មូល​ៗ ខាង​ពោះ​មាន​សណ្ឋាន​សំប៉ាត​ៗ រាយ​រង្វើល​ៗ​ចុង​ទាំង​ពីរ​ខាង​បញ្ចុះ​ភ្ជាប់​នឹង​ចុង​កាំ, មាន​ភ្លៅ (អ័ក្ស) វិល​បាន, មាន​ជើង​ទ្រមាំ, មាន​ដៃ​សម្រាប់​កាន់​រវៃ​ឲ្យ​វិល; ជា​ប្រដាប់​សម្រាប់​ផាត់​សូត្រ​របស់​ស្ត្រី​ខ្មែរ មាន​តាំង​ពី​ក្នុង​បុរាណ​សម័យ​ព្រេង​នាយ​រហូត​មក : ម្សិល​មិញ ខ្ញុំ​ផាត់​សូត្រ​បាន​មួយ​អ័ក្ស ។ ធ្លាប់​សរសេរ​ភ្លាត់​ជា អាក់ មក​យូរ​ហើយ, គួរ​សរសេរ អ័ក្ស វិញ ទៀងទាត់​តាម​កំណើត​ពាក្យ ព្រោះ អ័ក្ស និង អាក់ គង់​មាន​សំឡេង​ប៉ុន​គ្នា​ទេ (បារ. ក៏​ថា AXE ដូច​សំស្រ្កឹត អក្ស “ស្នួល; ភ្លៅ” នេះ​ដែរ) ។