Jump to content

ស្លឹក

ពីWiktionary

( ន. ) អវយវៈ​នៃ​រុក្ខ​ជាតិ, នៃ​តិណ​ជាតិ, នៃ​លតា​ជាតិ​ជាដើម ដែល​ចម្រើន​ឡើង​ពី​ត្រួយ ច្រើន​តែ​មាន​សណ្ឋាន​សំប៉ែត​ស្ដើង : ស្លឹក​ឈើ, ស្លឹក​ត្រែង, ស្លឹក​ម្លូ, ស្លឹក​ចេក (សម្រាប់​និយាយ​ដោយ​រួប​រួម, បើ​និយាយ​ដោយ​រាប់​រាយ​ហៅ សន្លឹក) ។ សន្លឹក​កណ្ដប ស្លឹក​ត្នោត​ដែល​ដេរ​ភ្ជាប់​នឹង​ដង​កណ្ដប សម្រាប់​ប្រក់​ផ្ទះ ។ ស្លឹក​ត្រចៀក អវយវៈ​ជា​ក្បាំង​ឬ​ជា​របាំង​ត្រចៀក ។ ស្លឹក​រឹត មើល​ក្នុង​ពាក្យ ទ្រាំង ២ ន. ។ ស្លឹក​សីមា (--ម៉ា) បន្ទះ​ថ្ម, ដុំ​ថ្ម, បន្ទះ​ឈើ​ខ្លឹម​ដែល​ដាក់​ជា​គ្រឿង​សម្គាល់​ឲ្យ​ដឹង​ថា ទី​នុ៎ះ​មាន​និមិត្ត​សីមា (រាជី​សីមា) ។ល។

( ប. សំ. ) ចំនួន ១០ ផ្លូន គឺ ៤០០ : ពោត​មួយ​ស្លឹក, ស្វាយ​បី​ស្លឹក ។

( ន. ) ឈ្មោះ​ទន្សាយ​មួយ​ប្រភេទ រាង​តូច​ស្ដើង​ខ្លួន​វែង : ទន្សាយ​ស្លឹក​បោល​លឿន​ជាង​ទន្សាយ​គល់ ។