កូនទី

ខ្មែរ

និរុត្តិសាស្ត្រ

មកពីពាក្យខ្មែរ កូន+ទី។

នាម

កូនទី

1. ទីតូច រឺ កូនស្រែដែលមានទំហំចាប់ពី ១អា (១a) ដល់ ៩អា (៩a) ទុកសំរាប់បណ្ដុះកូនសំណាបដើម្បីយកទៅស្ទូងក្នុងស្រែធំ រឺ មេអំពក។​ (សំដីអ្នកស្រុករំដួល ឃំុថ្នាធ្នង់)