ក្បត់

ពីWiktionary

សូមដាក់សំឡេង។

ខ្មែរ[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង[កែប្រែ]

និរុត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]

មកពីពាក្យ បត់>ក+្ប+ត+់>ក្បត់។ (ផ្នត់ដើម)

កិរិយាសព្ទ[កែប្រែ]

ក្បត់

  1. ធ្វើ​ការ​ដោយ​ឧបាយ​ដោយ​កល​កំបាំង ក្នុង​បំណង​ឲ្យ​បាត់បង់​ខ្លួន​អ្នក​ដទៃ, ឬ អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ជួយ ត្រូវ​ទំនុក​បម្រុង, ពុំនោះ​ធ្វើ​បំផ្លាញ​មនុស្ស​ដែល​ជា​មិត្រ
    ក្បត់​ផែន​ដី គឺ​ដណ្ដើម​យក​រាជ​សម្បត្តិ ឬ ចូល​សម​គំនិត​នឹង​អ្នក​បរទេស នាំ​គេ​ចូល​មក​លុក​លុយសង្កត់​សង្កិន​ដែន, ប្រទេស​របស់​ខ្លួន។

ពាក្យទាក់ទង[កែប្រែ]

សន្តានពាក្យ[កែប្រែ]

បំណកប្រែ[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  • វចនានុក្រមជួនណាត