Jump to content

ក្សិណក្ស័យ

ពីWiktionary

ក្សិណ + ក្ស័យ ( ន. ) ការ​បាត់បង់​សូន្យ​ទៅ​ក្នុង​មួយ​ស្របក់ គឺ​ការ​ស្លាប់​ភ្លាម ។ សព្វ​ថ្ងៃ​ប្រើ​ជា កិ. : ជីតា​ខ្ញុំ​ក្សិណក្ស័យ​ទៅ​ហើយ គឺ​ជីតា​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ភ្លាម​ទៅ​ហើយ (ម. ព. ក្ស័យ ផង) ។ ក្សិណ​នោះ ន. (ក្សិណ+នោះ) ខណៈ​នោះ, ភ្លាម​នោះ, គ្រា​នោះ, ដង​នោះ, កាល​នោះ (ម. ព. ខណៈ និង ក្សណៈ) ក្សិណ​នោះ​ព្រះ​យម​ពន្រាយ លើស​លែង​សព្វ​សាយ​ ស្ដេច​បើក​ព្រះ​នេត្រ​យល់​ជាក់ ... (សាស្រ្ដា​ពាក្យ​កាព្យ សុបិន​កុមារ) ។