វិក្ខេប

វិក-ខេ-ប៉ៈ ឬ--ខែប បា.; សំ. ( ន. ) (វិក្សេប)

• ការ​បោះ,
• ពួយ,
• គ្រវែង,
• បន្សាត់,
• បង្ហើរ;
• ការ​រំអុក​ឲ្យ;
• ការ​នាំ​ឲ្យ​អំពល់, ឲ្យ​ខ្វល់​ចិត្ត; សេចក្ដី​ងឿង​ឆ្ងល់ ។
  

វិក្ខេប​ចិត្ត (វិក-ខេ-ប៉ៈ ចិត) ចិត្ត​ខ្វល់; ចិត្ត​រាយមាយ, រសេមរសាម ទៅ​តាម​តែ​ប្រទះ (ម. ព. វិក្ខិត្ត​ចិត្ត ផង) ។