គ្រុឌ
សំ.; បា. ( ន. ) (គរុឌ ឬ គរូឌ; គរុឡ “គ្រុឌ; សត្វសសេះ”) ឈ្មោះសត្វបក្សីមានក្នុងរឿងបុរាណ ថាជាជំនិះនៃព្រះវិស្ណុ (ព្រះនារាយណ៍), ជាគូសត្រូវនឹងនាគ : គ្រានោះមានគ្រុឌ ១ ធំ ឆាបឆក់យកនាគទៅ ។ ក្នុងកម្ពុជរដ្ឋតាំងពីក្នុងសម័យមហានគរ, នគរវត្ត រៀងមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ, ពួកជាងច្រើនធ្វើរូបគ្រុឌ ប្រើជាគ្រឿងរចនាមួយយ៉ាងរបស់ប្រាសាទ, វិហារ ឬ គេហដ្ឋានរបស់ឥស្សរជនខ្លះ ។ គ្រុឌ នៅពេលដែលឥន្រ្ទជិតផ្លែងសរក្លាយជានាគចងព្រះលក្ម្សណ៍និងពលស្វា ព្រះរាមផ្លែងសរទៅឋានកៃឡាសហៅគ្រុឌមកកម្ចាត់ពួកនាគទាំងនោះ ទើបព្រះលក្ម្សណ៍និងពលស្វាទាំងអស់បានរួចខ្លួន។ ព្រះលក្ម្សណ៍ក៏នាំទ័ពមកព្រះពន្លាវិញ។ គេគូរគ្រុឌអោយមានខ្លួននិងដៃដូចមនុស្សមានសម្បុរដីលែង ឯស្លាប កន្ទុយ និងជើងដូចបក្សី ពណ៍បៃតងខ្ចី ពាក់ម្កុដនាយរោយ រូបនេះកំពុងចាប់នាគហោះ។