Jump to content

ចេតិយ

ពីWiktionary

ចេដី ឬ ចែដី បា.; សំ. ( ន. ) (ចៃត្យ) ទី​ដែល​គេ​គោរព​បូជា គឺ​ទី​ណា​មួយ ទោះ​មាន​ដើម​ឈើ​ធំ​ជា​ប្រធាន​ជា​ទី​សម្គាល់​ក្ដី, មាន​ថ្ម​ធំ​ៗ ជា​ទី​ចំណាំ​ក្ដី ។ល។ ដែល​អ្នក​ផង​គេ​សន្មត គេ​ជឿ​ថា​ជាទី​ស័ក្ដិសិទ្ធិ គេ​តែង​ធ្វើ​សក្ការ​បូជា​គោរព ក៏​ហៅ ចេតិយ ទាំងអស់; តែ​ក្នុង​ប្រទេស​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ចំពោះ​តែ​គារវវត្ថុ ដែល​គេ​ក​ដោយ​ឥដ្ឋ​ជា​ដើម សម្រាប់​តម្កល់​សារីរិកធាតុ​នៃ​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ជា​ដើម នោះ​ទើប​ហៅ​ថា ចេតិយ (ខ្មែរ​ហៅ ចៃដី ក៏​មាន, ហៅ​ក្លាយ​ជា ចាយដី ក៏​មាន); គួរ​សរសេរ ចេតិយ ឬ ចៃដី ។