ឆ្កែព្រៃ
វាជាសត្វរស់នៅក្នុងតំបន់ក្រវាញ ភិនភាគ៖ ឆ្កែព្រៃមានមាឌធំជាងឆ្កែចចក មានសម្បុរក្រហមត្នោត និងកន្ទុយសំពោងវែងជាងកន្ទុយឆ្កែចចក នៅចុងកន្ទុយមានសម្បុរខ្មៅ ឯត្រចៀកមានរាងខ្លី និងមូលនៅផ្នែកខាងចុង។ វាមានរូបរាង និងមាឌប្រហាក់ប្រហែលនឹងឆ្កែស្រុកដែរ។ Share on twitterShare on google_plusone_shareMore Sharing Services 0
Print រូបភាព
ភិនភាគ៖ ឆ្កែព្រៃមានមាឌធំជាងឆ្កែចចក មានសម្បុរក្រហមត្នោត និងកន្ទុយសំពោងវែងជាងកន្ទុយឆ្កែចចក នៅចុងកន្ទុយមានសម្បុរខ្មៅ ឯត្រចៀកមានរាងខ្លី និងមូលនៅផ្នែកខាងចុង។ វាមានរូបរាង និងមាឌប្រហាក់ប្រហែលនឹងឆ្កែស្រុកដែរ។
ជីវសាស្ត្រ៖ ឆ្កែព្រៃចូលចិត្តរស់នៅជាហ្វូងដូចឆ្កែចចកដែរ និងមានវិសាលភាពទីជម្រកព្រៃធំដូចជាប្រភេទព្រៃគម្ពោតក្រាស់ រហូតដល់ព្រៃខ្ពស់ៗនៅវាលទំនាប និងព្រៃរបោះ។ គេតែងប្រទះឃើញវត្តមានសត្វនេះពី ៥-១២ក្បាល រួមមានជាគូ (ញី-ឈ្មោល) ព្រមទាំងកូនផងដែរ ហើយអាចមានកូនម្តងពី ៤-៥ក្បាល។ វាមានលទ្ធភាពចាប់សត្វដែលមានមាឌធំជាងខ្លួនមកធ្វើជាចំណីអាហារបានដូចជា ខ្ទីង ឈ្លូស ប្រើស ជ្រូកព្រៃ និងសត្វតូចៗដទៃទៀត ពិសេសជាងនេះវាអាចមានសមត្ថភាពដណ្តើមចំណីពីសត្វខ្លាំងធំ និងខ្លារខិនផងដែរ។ នៅពេលចាប់សត្វជាចំណីពួកវាតែងតែដេញបណ្តាក់គ្នា ដើម្បីធ្វើឲ្យសត្វនោះអស់កំលាំង ពេលខ្លះប្រើវិធីសាស្ត្រឡោមព័ទ្ធ។ វាប្រើទឹកនោមសម្រាប់បាញ់ប្រហារទៅលើភ្នែកសត្វ ដែលជាចំណី និងជាសត្រូវរបស់វា។ ឆ្កែព្រៃចូលចិត្តចេញទៅរកចំណីនៅពេលព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗ និងព្រលប់ងងឹតព្រាល។
រប៉ាយរស់នៅ៖ វាមានវត្តមាននៅតំបន់ភាគឦសាន ភាគនិរតី និងភាគខាងជើងនៃប្រទេសកម្ពុជា។ គេក៏បានរកឃើញនៅប្រទេស ឥណ្ឌា ចិន តំបន់ស៊ីបេរី និងភាគខាងត្បូងអាស៊ីអាគ្នេហ៍ ព្រមទាំងកោះស៊ូមាត្រា និងចាវា ផងដែរ។
ស្ថានភាពអភិរក្ស៖ ឆ្កែព្រៃស្ថិតក្នុងក្រុមប្រភេទមានដោយបង្គួរ។ ប្រភេទនេះត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជីក្រហម IUCN (EN) ជាប្រភេទជិតផុតពូជលើពិភពលោក។ ឆ្កែព្រៃកំពុងរងគ្រោះដោយសារការទាក់ចាប់ បរបាញ់ និងការបាត់បង់ទីជម្រក៕