Jump to content

ទន្ត

ពីWiktionary

ទ័ន សំ. បា. ( ន. ) ធ្មេញ, ភ្លុក; (រ. ស.) ព្រះ​ទន្ត (ធ្មេញ​ក្សត្រ) ។ ព. កា. ទន្តា (ទ័ន-តា) ធ្មេញ​ទាំងឡាយ ។

ទន់ ព. បុ. ( កិ. ) ជម្រះ​ធ្មេញ​នៅ​ពេល​លុប​លាង​មុខ​មាត់ : លោក​គ្រូ​តើន​អើយ កំពុង​ទន្ត គឺ​លោក​គ្រូ​កំពុង​លុប​លាង​ព្រះ​ភក្រ្ត​ជម្រះ​ព្រះ​ទន្ត ។ (រ. ស. បុ.) : ស្ដេច​តើន​ចាក​និទ្រា នៅ​វេលា​ព្រហាម​ស្រាង មាន​គ្រប់​គ្រឿង​សម្អាង ស្ដេច​ទ្រង់​ទន្ត​ជម្រះ​ភក្ត្រ (ទ្រង់​ស្រព​ព្រះ​ភក្ត្រ​ជម្រះ​ព្រះ​ទន្តា) ។ ក្នុង​សាស្ត្រា​ល្បែង​មាន​ច្រើន​អន្លើ ។