ធុញ

សំ. ( កិ. ) (ធុញ៑ ឬ ធូញ៑ “ញ័រ, ចំប្រប់; លះបង់...”) ទញ់ទាល់​ក្នុង​ចិត្ត, ទ្រាន់​ចិត្ត, ជិនឆ្អន់, នឿយណាយ​រសាយ​គំនិត : ខំ​ប្រឹង​រៀន​ទៅ​កុំ​ធុញ ។ ធុញថប់ ធុញ​ផង​ថប់​បារម្ភ​ផង ។ ធុញទ្រាន់ ធុញ​ផង​ទ្រាន់​ដៃ​ឬ​ទ្រាន់​ចិត្ត​ផង ។