និកាយ
សំ. បា. ( ន. ) ពួក, ក្រុម, ហ្វូង, ប្រជុំ ។ ឈ្មោះគម្ពីរសុត្តន្តបិដកដែលចែកចេញជា ៥ ពួក គឺ ទីឃនិកាយ, មជ្ឈិមនិកាយ, សំយុត្តនិកាយ, អង្គុត្តរនិកាយ, ខុទ្ទកនិកាយ ។ ពួកនីមួយៗដែលមានលទ្ធិផ្សេងគ្នា ឬដែលមានបែបបទ, កិច្ចការផ្សេងគ្នា ក៏ហៅថា និកាយ ដូចពាក្យថា ទក្ខិណនិកាយ, ឧត្តរនិកាយ, ធម្មយុត្តិកនិកាយ, មហានិកាយ, ពលនិកាយ, សត្តនិកាយ ជាដើម (ម. ព. ទាំងនោះ) : ការប្រកាន់និកាយហួសហេតុពេកជាប្រភពនៃសាមគ្គីភេទ ទាំងជាមូលដ្ឋានឲ្យកើតមានមានះក្រាស់កម្រនឹងទម្រុឌទម្រោមផងទៀត ។