បញ្ឆេះ

( កិ. ) ធ្វើ​ឲ្យ​ឆេះ, ដុត​ដែក​ឲ្យ​ឆេះ​ហើយ​វាយ​បញ្ចូល​សាច់​គ្នា ។ ដេញ​បញ្ឆេះ ដេញ​ជាប់​ប្រកិត​សំរុក​ចូល​ហាក់​ដូច​ជា​អណ្ដាត​ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ ។