ផាល

សំ. បា. ( ន. ) ដែក​រាង​ជម មុខ​មុត​សម្រាប់​ដាក់​ប្រហក​ត្រង់​ពន្លូញ​ចុង​ផ្នៀង​នង្គ័ល (ដែក​មុខ​ផ្នៀង​នង្គ័ល) ។

( ន. ) អវយវៈ​ដែល​ក្លាយ​ជា​មេ​រោគ​មាន​សណ្ឋាន​ស្រដៀង​នឹង​ផាល នៅ​ត្រង់​ចុង​ឆ្អឹង​ជំនីរ​មនុស្ស : ចុក​ផាល ។