រាជិសី

បា. សំ. ( ន. ) (រាជិសិ < រាជ+ឥសិ; រាជរ្សិ < រាជ+ឫឞិ) ស្ដេច​ទ្រង់​រាជ្យ​ដែល​ចេញ​ទ្រង់​ព្រះ​ផ្នួស​ជា​ឥសី (ម. ក្នុង ព. រាជ) ។