លា
( កិ. ) លាតឬត្រដាងអ្វីៗដែលមូរ, ដែលបត់, ដែលក្តាប់ឬក្តោប ឲ្យរលា : លារបុំកន្ទេល, លាដៃ, លាសំពត់ ។ ប្រាប់ឲ្យដឹងថាត្រូវលាកចាកគ្នាទៅ : លាគ្នា; ខ្ញុំលាអ្នករាល់គ្នាសិនហើយ ! ។ ប្រាប់ថាឈប់លែងទទួលភារៈ ឬលែងធ្វើការតទៅទៀត : លាងារ, លាឈប់លែងធ្វើការ ។ គុ. ឬ កិ. វិ. ដែលរលា, ដែលរីកត្រដាង : ផ្កាព្រលឹតលាកំពាង ។ លាបាបលាកម្ម តាំងប្តេជ្ញាថា លែងធ្វើអំពើពុំប្រសើរតទៅទៀត ។ លាបំណន់ និយាយរៀបរាប់ស្រាយបំណន់ ។ លាលាក (ម. ព. លាក) ។ លាសិក្ខា ឬ លាសីលផ្នួស ពោលពាក្យប្រាប់ថាឈប់ លែងធ្វើជាអ្នកបួស, ចាកសិក្ខា ។ លាសឹក ប្រាប់ឲ្យដឹងថានឹងសឹក (ចាកផ្នូស) ។ លាសម្ដី លើកសម្ដីដើមចោលកុំឲ្យអ្នកម្ខាងប្រកាន់យកជាការតទៅ ។ល។ ម្លិះលា ម្លិះមួយប្រភេទមានស្រទាប់ផ្ការីកលាកំពាងឥតរួត (ម. ព. ម្លិះ ផង) ។
( ន. ឬ គុ. ) មាតាឬបិតារបស់លួត : ជីដូនលា, ជីតាលា ។ កូនរបស់ចៅលួត : ចៅលា (ម. ព. ជីលា ផង) ។
( ន. ) សត្វពាហនៈមួយប្រភេទ រូបរាងប្រហែលនឹងសេះ តែស្លឹកត្រចៀកវែងជាង កន្ទុយស្រដៀងនឹងកន្ទុយគោតែខ្លីជាង ។
- (សិល្បៈ) ក្បាច់លាមានរបៀបរាំដោយប្រើម្រាមដៃបួនលា កាច់ងស្ទើតជាប់គ្នា ឯម្រាមមេដៃកាច់ចូលបាតដៃមានលក្ខណៈដូចស្លឹកឈើ។