លៃ

( កិ. ) បែង, ចែក, រលែក, គ្នេរ ដោយ​ស្ទង់​តាម​ប្រមាណ : លៃ​ឲ្យ​ស្មើ​គ្នា, លៃ​ខ្នាត​មើល, ត្រូវ​លៃ​កុំ​ឲ្យ​ខ្វះ ។

( គុ. ) ខ្ពស់​ស្រោង, ខ្ពស់​ល្ហេវ : ត្នោត​លៃ, ដូង​លៃ ។ (ព. ប្រ.) មនុស្ស​លៃ មនុស្ស​ខ្ពស់​ចង្រ្គោង​លើស​គេ​ទាំងពួង (ព. សា.) ។