ល្ខោន

ល្ខោន ស. ( ន. ) (លះគរ អ. ថ. ល៉ៈខន) មហោស្រព​មួយ​ប្រភេទ លេង​រាំ​រឿង​ផ្សេង​ៗ : មើល​ល្ខោន, រោង​ល្ខោន ។ ល្ខោន​ខោល (ស. ខោន អ. ថ. ខូន “ល្ខោន​ពាក់​មុខ...”) ខ្មែរ​ហៅ​ចំពោះ​តែ​ល្ខោន​ដែល​អ្នក​រាំ​សុទ្ធ​តែ​ប្រុស (ម. ព. ខោល ២ ន. ផង) ។ ល្ខោន​ចាប់​ឆាយ (ព. ទ.) ល្ខោន​កាឡៃ គឺ​ល្ខោន​ដែល​លេង​ចម្រុះ​បែប​ច្រើន​យ៉ាង​លាយ​ច្របល់​គ្នា តាម​សម័យ​និយម (ម. ព. ចាប់ឆាយ ផង) ។ ល្ខោន​រម៉ិង (ព. សា.) ល្ខោន​សាមញ្ញ, ល្ខោន​រយ ។

1. សិល្បៈនាដកម្ម theatre, art dramatique, théâtre ទម្រង់សិល្បៈទស្សនីយភាព ដែលសម្ដែងអំពីរឿងមួយតាមរយៈពាក្យសម្ដី និង សកម្មភាពតួអង្គនៅក្នុងសាច់រឿង នៅចំពោះមុខទស្សនិកជន។ ឧ. ល្ខោនរឿង ថ្មរាំ។