ស
ព្យញ្ជនៈ ទី ៣០ តាមលំដាប់ពួកព្យញ្ជនៈទាំង ៣៣ តួ, ជាព្យញ្ជនៈទី ៥ ក្នុងសេសវគ្គ ឬអវគ្គ សម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាបាលីនិងភាសាខ្មែរ, ជាទន្តជៈ មានសំឡេងកើតត្រង់ប្រទល់ធ្មេញ។ តាមរបៀបព្យញ្ជនៈសម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាសំស្រ្កឹតក្នុងសេសវគ្គ រៀងអក្សរ ឝ (ស-គ) ជាតាលុជៈ ត្រង់ទី ៥, ឞ (ស-ប) ជាមុទ្ធជៈត្រង់ទី ៦, ស (ស-ល) ជាទន្តជៈត្រង់ទី ៧ (រៀងជា យ រ ល វ ឝ ឞ ស) តួ ស នេះមានសំឡេងជាពីរគឺ ស និង ស៊ ។ សំ. បា. អ. ថ. សៈ ជាអឃោសៈ ។
( គុ. ) ដែលមានសម្បុរដូចសំឡីកប្បាស : ព័ណ៌ស, សំពត់ស ។ សក្បុស សណាស់ ។ សត្រសុស សម៉ដ្ឋប៉ផូរ, សផូរផង់ ។ សភ្លឺ សស្អាត ។ សស្គុស សត្រសោល, សបរិសុទ្ធ ។ សស្ងាច សភ្លឺមើលទៅឃើញស្ងាច ។ល។
( កិ. ) ចាក់បុះព្រាវដោយស្ន : សត្រី ។ ព. ប្រ. សរកឲ្យឃើញ សង្កេតរកព្រាវៗ ដោយស្មានៗ ឲ្យឃើញ ។
( កិ. ) សម្ដែងអាការឲ្យឃើញច្បាស់, បញ្ចេញបែបឲ្យឃើញជាក់ : សសេចក្ដី, សហេតុ ។ ហែកកេរ្តិ៍ : សកេរ្តិ៍ ឬ សកេរ្តិ៍សគល់ ។ ព. ទ. បុ. សម្ដីសជាតិ មារយាទសត្រកូល សំនៀងភាសា សប្រាប់ឲ្យគេស្គាល់ជាតិឫកពាមារយាទ សម្រាប់ឲ្យគេស្គាល់ពូជត្រកូល ។