សមោធាន
សៈម៉ោ-- បា.; សំ. ( ន. ) (< សំ > សម + ឱធាន; < សំ > សម + អវធាន > សមវធាន ឬ សមាវធាន) ការប្រជុំ, ការប្រមូល, រួបរួម ។ ខ្មែរច្រើនប្រើជា កិ. ប្រជុំ, ភ្ជុំ, ប្រមូល, រួម, រួបរួម : សមោធានរឿង, សមោធានជាតក ។ល។
សៈម៉ោ-- បា.; សំ. ( ន. ) (< សំ > សម + ឱធាន; < សំ > សម + អវធាន > សមវធាន ឬ សមាវធាន) ការប្រជុំ, ការប្រមូល, រួបរួម ។ ខ្មែរច្រើនប្រើជា កិ. ប្រជុំ, ភ្ជុំ, ប្រមូល, រួម, រួបរួម : សមោធានរឿង, សមោធានជាតក ។ល។