សម្លាញ់

សំ-ល៉ាញ់ ( ន. ) អ្នក​ដែល​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​ស្និទ្ធស្នាល, មិត្រ​ជិត​ដិត: សុំ​គ្នា​ជា​សម្លាញ់, ។ គុ. ដែល​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត : កូន​សម្លាញ់, ទ្រព្យ​សម្លាញ់ ។ សម្លាញ់​ភ្ងា សម្លាញ់​ពុំងា, សម្លាញ់​ស្មើ​ចិត្ត ។ មិត្រ​សម្លាញ់ មិត្រ​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ។