សិខិន

សំ.; បា. ( ន. ) (ឝិខិន៑; សិខី; < សិខា + ឥន៑ ឬ ឦ “មាន​សិខា”) ភ្លើង; ក្ងោក; ក្មេង​ទុក​ជុក ។ សិខី