Jump to content

ស្ដេច

ពីWiktionary

ជើង ដ, អ. ថ. ស្ដាច់ ( ន. ) ក្សត្រិយ៍, អ្នក​ដែល​កើត​ក្នុង​វង្ស​ក្សត្រិយ៍ : ទី​ដែល​ស្ដេច​គង់; ជាតិ​ស្ដេច ។ ព. ផ្ទ. រាស្រ្ត ។ កិ. (រ. ស.) យាង, ទៅ, មក, ដើរ, ទ្រង់​ចេញ​ព្រះ​រាជ​ដំណើរ : ព្រះ​ករុណា​ទ្រង់​ស្ដេច​ទៅ​ខែត្រ​ក្រៅ ។ ស្ដេច​ភ្នំ ភ្នំ​ដែល​ធំ​ខ្ពស់​ចម្បង​ជាង​ភ្នំ​នានា (ភ្នំ​ព្រះ​សុមេរុ៍; ភ្នំ​ហិមពាន្ត​ឬ​ហិមាល័យ) ។ ស្ដេច​ម្រឹគ ម្រឹគ​ដែល​មាន​អានុភាព​ជាង​ម្រឹគ​នានា (សីហៈ) ។ ស្ដេច​សត្វ សត្វ​ដែល​មាន​អំណាច​លើ​ពួក​របស់​ខ្លួន : ស្ដេច​ខ្លា, ស្ដេច​ពស់, ស្ដេច​ហង្ស ។ ស្ដេច​ស្ដែង ឬ ស្ដែង​ស្ដេច ស្ដេច​ជាក់​ស្ដែង, អ្នក​ដែល​ប្រាកដ​ជា​ស្ដេច, ស្ដេច​សុទ្ធ (ព. កា.) ។ ឡើង​ជា​ស្ដេច ឡើង​ពី​រាស្រ្ត​ទៅ​ជា​ស្ដេច ។ល។