Jump to content

អណ្ដើក

ពីWiktionary

( ន. ) អដ្ឋិ​ចម្ម​សត្ត​ពួក​មួយ មាន​ស្នូក​និង​ពោះ (ទ្រូង) ក្រាស់​រឹង​សណ្ឋាន​ជា​ក្រឡា​ៗ មាន​ជើង ៤ ខ្លី​ៗ ក្បាល​និង​ជើង​លឹប​លៀន​បាន, មាន​ឈ្មោះ​ផ្សេង​ៗ​តាម​លក្ខណៈ​រូប​សណ្ឋាន​គឺ អណ្ដើក​ក្អែក, អណ្ដើក​បិទ​មុខ ឬ --ក្បិត​មុខ, អណ្ដើក​ព្រេច, អណ្ដើក​សង្កល់ ។ល។ (ព. ប្រ.) : ម្ដាយ​អណ្ដើក ម្ដាយ​ណា​ដែល​គ្រាន់​តែ​បង្កើត​កូន​មក​ហើយ​ក៏​បោះបង់​ចោល​មិន​បីបាច់​រក្សា, អ្នក​ប្រាជ្ញ​លោក​ពោល​ដោយ​ឧបមា​ថា ម្ដាយ​នោះ​ឯង​ដូច​ជា​មេ​អណ្ដើក​ដែល​គ្រាន់​តែ​បញ្ចេញ​ស៊ុត ហើយ​ក៏​កកាយ​ដី​លុប​កប់​ស៊ុត​ហើយ​បោះបង់​ចោល​ឥត​នឹក​នា​ដូច្នោះ​ដែរ; លទ្ធិ​ពុទ្ធ​ពោល​ថា ទោះបី​យ៉ាង​នេះ​ក៏​ដោយ​មាតា​នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ជា ម្ដាយ នៃ​កូន​នោះ​ហើយ, កាល​បើ​កូន​នោះ​បាន​ស្គាល់​ថា​ជា ម្ដាយ​បង្កើត​របស់​ខ្លួន ក៏​ត្រូវ​តែ​កូន​នោះ​ជា កតវេទី ឬ កតវេទិនី ចំពោះ​ម្ដាយ​នោះ​ដែរ ។ ព. ផ្ទ. ម្ដាយ​មាន់ មាន​អត្ថន័យ​ថា ម្ដាយ​ដូច​ជា​មេ​មាន់ ។ ឧបជ្ឈាយ៍​អណ្ដើក និង ឧបជ្ឈាយ៍​មាន់ ក៏​មាន​ន័យ​ដូច​គ្នា​នឹង ម្ដាយ​អណ្ដើក, ម្ដាយ​មាន់ ដែរ ។

( ន. ) ឈ្មោះ​រោគ​មួយ​ប្រភេទ កើត​ក្នុង​ពោះ​បណ្តាល​អំពី​គ្រុន​តត្រំតត្រើយ​យូរ​ឬ​គ្រុន​ចាញ់ : កើត​អណ្ដើក ។ បន្ទះ​ឈើ​ដែល​កាប់​កាត់​ពុះ​បក​យក​សាច់​ក្រៅ​ជា​កំណាត់​ធំ​ៗ​ខ្លី​ៗ ដើម្បី​នឹង​ចាំង​សាច់​ខាង​ក្នុង​ឲ្យ​រាប : បក​អណ្ដើក​ឈើ ។