Jump to content

អធិដ្ឋាន

ពីWiktionary

អៈធិត-ឋាន បា. ឬ សំ. ( ន. ) (--ឞ្ឋ‌ាន) ការ​តាំង​ចិត្ត, ការ​តាំង​ចិត្ត​នឹក​តម្រង់​ចំពោះ; ការ​តាំង​ចិត្ត​សំបូងសង្រូង​ឬ​ការ​សំបូងសង្រូង​ដោយ​ចិត្ត​នឹក; ការ​នឹក​ផ្សង, ការ​តាំង​ចិត្ត​ប្រាថ្នា : ធ្វើ​អធិដ្ឋាន ។ ខ្មែរ​ច្រើន​ប្រើ​ជា កិ. “តាំង​ចិត្ត, តាំង​ចិត្ត​នឹក​ថា​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ដូច្នេះ​ដូច្នោះ​ឬ​ថា​ឲ្យ​បាន​សម្រេច​ដូច​បំណង; ផ្សង; ប្រាថ្នា” : អធិដ្ឋាន​ថា​សូម​ឲ្យ​សម្រេច​ដូច​បំណង ។ ភិក្ខុ​អធិដ្ឋាន​ចីពរ ភិក្ខុ​តាំង​ចិត្ត​ថា “ផ្ទាំង​សំពត់​នេះ​ចូរ​ជា​ចីពរ​ទៅ !” ។ ប្រតិស្ឋ​អធិស្ឋាន (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ប្រតិស្ឋ) ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ អ. ថ. --ន៉ៈ, ដូច​ជា អធិដ្ឋាន​ធម៌ ធម៌​សម្រាប់​អធិដ្ឋាន; ធម៌​អស្ចារ្យ​ដែល​កើត​អំពី​អធិដ្ឋាន (អធិដ្ឋាន​បារមី) ។ អធិដ្ឋាន​បារមី បារមី​ដែល​កើត​អំពី​អធិដ្ឋាន​ឲ្យ​ឃើញ​ជាក់​ស្តែង​តាម​ហេតុ​ពិត (ម. ព. ទស​បារមី ផង) ។ អធិដ្ឋាន​សីល សីល​ដែល​កើត​ដោយ​អធិដ្ឋាន (មិន​មែន​កើត​ដោយ​សមាទាន ឬ កិ. អធិដ្ឋាន​ឲ្យ​កើត​បាន​ជា​សីល) ។ល។ អធិស្ឋាន