អផ្សុក
អៈ-- បា. ( កិ. ឬប្រើជា គុ. ក៏បានខ្លះ ) (អផាសុក ន. “សេចក្ដីមិនសប្បាយ; សេចក្ដីព្រួយចិត្ត”) មិនសប្បាយចិត្ត, ព្រួយចិត្ត, ខ្វល់ចិត្ត; ធុញទ្រាន់នៅមិនសុខ : ខ្ញុំចេះតែអផ្សុក; ភិក្ខុអផ្សុកចង់សឹក; កុំលេងច្រើនពេកអផ្សុកណាស់ ! ។ ស. ស. មានជំងឺ, ឈឺ: មានលោកភិក្ខុមួយរូបអផ្សុកធ្ងន់ណាស់ ដាច់ចង្ហាន់ពីរបីថ្ងៃហើយ ។ អផ្សុកអប្បសាន្ត ឬ--អប្សាន្ត (មើលក្នុងពាក្យ អប្បសាន្ត) ។ ព. កា. ថា : អផ្សុកអប្សាន្ត ស៊ីដេកពុំបាន មានតែកង្វល់ រងទុក្ខលំបាក ព្រោះអកុសល ផលកម្មមកផ្តល់ ឲ្យមានទុក្ខព្រួយ ។ ទុក្ខព្រោះកម្មកាច ឥតនរណាអាច នឹងចូលមកជួយរំលែកទុក្ខធ្ងន់ ឲ្យអន់រញ្ជួយ មានតែខ្លួនមួយ ទើបជួយខ្លួនបាន ។ ដោយការកុសល ដែលខ្លួនខ្វាយខ្វល់ កាន់សីលធ្វើទាន ចម្រើនភាវនា សទ្ធាជាយាន លុះបាននិញ្វន ទើបមានសុខពិត ។