Jump to content

អភិសេក

ពីWiktionary

អៈភិសែក បា.; សំ. ( ន. ) (អភិឞេក) ការ​ស្រោច​ទឹក​ក្លស់​ទឹក​ស័ង្ខ (លើ​ព្រះ​សិរ្ស៍​លោក​អ្នក​មាន​បុញ្ញាភិនីហារ) សន្មត​ឲ្យ​ឡើង​ពេញ​ទី​ជា​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ (ម. ព. មុទ្ធាភិសេក ផង) ។ ការ​ប្រោះព្រំ​បាចសាច​គ្រឿង​គន្ធ​ពិដោរ​ថ្វាយ​ពរ​ថ្វាយ​ជ័យ​ចំពោះ​ព្រះ​ពុទ្ធ​រូប​ដែល​កសាង​ថ្មី ក៏​ហៅ អភិសេក ដែរ : អភិសេក​ព្រះ (ធ្វើ​តាម​ដំណើរ​រឿង កាល​ដែល​ព្រះ​សក្យមុនី​គោតម ទ្រង់​បាន​ត្រាស់​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធ​រួច​ស្រេច​ហើយ, ក្នុង​វេលា​ភ្លាម​ៗ​នោះ, ពួក​ទេវតា​នាំ​គ្នា​មក​ប្រោះព្រំ​បាចសាច​គ្រឿង​គន្ធ​ពិដោរ​ទិព្វ​ថ្វាយ​ពរ​សព្ទ​សាធុការ​ថា “ព្រះ​ពុទ្ធ​ឈ្នះ​មារ​ហើយ ! មារ​មាន​ចិត្ត​បាប​ចាញ់​ព្រះ​អង្គ​ហើយ !” ។ ពាក្យ អភិសេក នេះ​ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន ។