Jump to content

អាភៀន

ពីWiktionary

( ន. ) ដំណាំ​មួយ​ប្រភេទ ដើម​តូច​ៗ​កម្ពស់​ប្រហែល​នឹង​ដើម​ថ្នាំ​ជក់​ឬ​ប្រហែល​នឹង​ដើម​ស្ពៃ​ដែល​ចេញ​ផ្កា​ហើយ, ផ្លែ​មាន​ជ័រ គេ​យក​ជ័រ​នោះ​មក​កូរ​ឲ្យ​ខាប់​សម្រាប់​ប្រើ​ការ​ជក់​បឺត​លេប​ផ្សែង (នាំ​ឲ្យ​ញៀន​ជាប់) ឬ​ប្រើ​ការ​ផ្សំ​ថ្នាំ​កែ​រោគ​ក៏​បាន : នៅ​លើ​ខ្នង​ភ្នំ​ក្នុង​ប្រទេស​លាវ គេ​ដាំ​អាភៀន​ខ្លះ​ដោយ​អន្លើ​ៗ ។